Sosyal Medyada Kendini Kıyaslama
Sosyal medya hesaplarından en çok instagramı kullanıyorum.
Bu hafta farklı bir şey yaptım. Instagram’da kendimi kıyasladığım insanları buldum.
Takibi bıraktım ya da sessize aldım. Bil bakalım ne oldu? Instagrama çok az girer oldum. Kendimi, kendi işini kuranların başarı seviyesi ve hızı ile kendiminkini karşılaştırıyorum. Ve bunu sürekli, her defasında hesabı açtığımda tekrar tekrar yapıyorum. Bilinçsizce yapıyorum. otomatik pilottan yapıyorum.
Sosyal medya hesaplarından en çok instagramı kullanıyorum. Bu hafta farklı bir şey yaptım. Instagram’da kendimi kıyasladığım insanları buldum. Takibi bıraktım ya da sessize aldım. Bil bakalım ne oldu? Instagrama çok az girer oldum. Kendimi, kendi işini kuranların başarı seviyesi ve hızı ile kendiminkini karşılaştırıyorum. Ve bunu sürekli, her defasında hesabı açtığımda tekrar tekrar yapıyorum. Bilinçsizce yapıyorum. otomatik pilottan yapıyorum.
Kendi işini kuran insanları takip etmek harika bir fikir gibi gelmişti. MBA sırasında benchmark’lar bulmak, onlara göre kendini değerlendirmek öğrendiğimiz en önemli konulardan bir tanesiydi. Fakat ben bunu oturup profesyonel bir şekilde çıkarmadım. Onlar nasıl yollardan geçmişler, nelerle karşılaşmışlar ve kendilerini nasıl yeniliyorlar görmüş ve öğrenmiş olurum diye düşünerek yola çıktım. Ama ne oldu? Sadece kendimden hızlı gidenleri ya da zaten başarıya ulaşmışları buldum. Kendimi onlarla kıyaslamaya başladım. “Ben yapamıyorum, bak ne kadar hızlı ilerlediler. Ben yavaş kaldım. Ben başaramayacağım. Bu olmayacak. Zaten gül gibi işim de var.” “Bak yine bunu yapmış. Ben yapamıyorum”
Heyyyy!
Sen de bunu kendine yapıyorsan lütfen dur!
Herkesin hayatı farklı, yaptığımız işler farklı, iş modelleri farklı. Yollarımız bambaşka. Hepimiz özeliz ve güzeliz.
kendimi karşılaştırdığım bu insanları sessize almak bana çok iyi geldi.psikolojim düzeldi ve kendime geldim. Bana yarardan çok zarar verdiğini farkettim. Kendi yoluma bakıyorum. Kendi yaptıklarım ve yapmadıklarım… Sadece kendimi kendimle kıyaslıyorum. Planlarımı özgürce kimseden etkilenmeden yapıyorum. Sık sık kendime “Bugün ne yapabilirim” diye soruyorum?
Bu bana güç veriyor. Kendimi iyileştirme şansı veriyor. işime sarılma gücü veriyor.Kimseye benzemek , kimse gibi olmak zorunda değiliz. Hepimizin farklılıkları var. Çiçekleri düşün. Beyaz bir orkide ve mavi bir ortancayı düşün. Orkide, ortancaya benzemek için kendini boyayıp, kabarık kıyafetler giyse nasıl olurdu. Ya da ortanca durmadan üzerine kat kat beyaz boya sürseydi ama alttan maviler çıksaydı nasıl olurdu? Sürekli diyete girip orkide gibi olmaya çalışsaydı nasıl olurdu?
Bunu gözümde canlandırmaya çalışınca bile “ne saçma, ikisi de harika 2 farklı çiçek” diyorum.
Peki biz kendimize neden bunu yapıyoruz?
